Το όνομά του ήταν σχεδόν προφητικό: Αυτόλυκος (περ. 360–290 π.Χ.), «αυτός που έχει το δικό του φως» – όπως τα άστρα. Πριν κοιτάξεις τον ουρανό με θαυμασμό, πίστευε, πρέπει πρώτα να τον κατανοήσεις με λόγο. Και έτσι έγραψε για την κίνηση της ουράνιας σφαίρας με την ακρίβεια ανθρώπου που δεν αρκούνταν σε ωραίες υποθέσεις. Τα έργα του, τα παλαιότερα σωζόμενα ελληνικά αστρονομικά κείμενα που έχουμε, προσπάθησαν να βάλουν σε τάξη την κίνηση των άστρων με όρους γεωμετρικούς – γιατί το φως, για να λάμψει σωστά, θέλει πρώτα να μετρηθεί.