Αν κάποιος αστρονόμος ήξερε να εξηγεί με χάρη, αυτός ήταν ο Κλεόμηδης (1ος αιώνας μ.Χ.). Στην Κυκλική θεωρία μετεώρων – ένα είδος κοσμικού οδηγού που συνδυάζει στωική φυσική, πυθαγόρεια φιλοσοφία και μια γερή δόση αστρονομίας – μάζεψε, εξήγησε και εκλαΐκευσε ό,τι καλύτερο είχαν να προσφέρουν οι παλιοί δάσκαλοι. Μίλησε για εκλείψεις, τροχιές και ουράνιες κινήσεις, όχι σαν ποιητής αλλά σαν άνθρωπος που ήθελε να ξέρεις ακριβώς τι κοιτάς όταν σηκώνεις το βλέμμα στον ουρανό.