Για τον Νικόμαχο (περ. 60–120 μ.Χ.), οι αριθμοί δεν ήταν απλώς εργαλεία· ήταν τα δομικά υλικά της ψυχής, της μουσικής και του κόσμου ολόκληρου. Στην Εισαγωγή στην Αριθμητική δεν προσπάθησε να αποδείξει· προσπάθησε να εμπνεύσει. Αν μπορούσε να δει μια μελωδία ως ισότητα ή μια σκέψη ως λόγο αριθμών, το έκανε χωρίς δεύτερη σκέψη. Για τον Νικόμαχο, όπου υπήρχε ρυθμός ή τάξη, κρυβόταν ένας αριθμός — και ο κόσμος δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια υπέροχη μαθηματική συμφωνία.