Ο Αναξιμένης (περ. 585–525 π.Χ.) ήξερε να εκτιμά τα βασικά. Ενώ άλλοι χάνονταν στο άπειρο, εκείνος επέλεξε ως αρχή κάτι πιο – τρόπος του λέγειν – προσγειωμένο: τον αέρα. Όλα, έλεγε ο φιλόσοφος, είναι ζήτημα πύκνωσης ή αραίωσης της αναπνοής του κόσμου. Ήταν μια κομψή θεωρία· μέσα στην απλότητά της έκανε το άπειρο να μοιάζει ως υπερβολή – λόγια του αέρα.